Kancelaria radców prawnych s.c.

USTAWA z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym. (Dz. U. z dnia 26 września 1997 r.) Art. 1.  1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach o przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw:   1)   określone w art. 134, 148 § 1-3, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 171 § 1, art. 173 § 1 i 3, art. 204 § 4, art. 223, 252 § 1-3, art. 253, 263 § 1 i 2, art. 280-282, 299 § 1-6 oraz w art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu karnego,   2)   przeciwko mieniu, powodujące znaczną szkodę,   3)   skarbowe, powodujące znaczne uszczuplenie należności Skarbu Państwa,   4)   wytwarzania, przetwarzania i obrotu środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi,   5)   określone w art. 21 i 23 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554). 2. Przepisy ustawy stosuje się także w sprawach o przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego. Art. 2.  Świadkiem koronnym jest podejrzany, który został dopuszczony do składania zeznań w charakterze świadka, na zasadach i w trybie określonych niniejszą ustawą. Art. 3.  1. Można dopuścić dowód z zeznań świadka koronnego, jeżeli łącznie zostały spełnione następujące warunki:   1)   do chwili wniesienia aktu oskarżenia do sądu jako podejrzany w swoich wyjaśnieniach przekazał organowi prowadzącemu postępowanie informacje, które mogą przyczynić się do ujawnienia okoliczności przestępstwa, wykrycia pozostałych sprawców, ujawnienia dalszych przestępstw lub zapobieżenia im,   2)   zobowiązał się do złożenia przed sądem wyczerpujących zeznań dotyczących osób uczestniczących w przestępstwie oraz pozostałych okoliczności, o których mowa w pkt 1, popełnienia przestępstwa wymienionego w art. 1. 2. Można uzależnić...

UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji o wzajemnej reprezentacji wizowej, podpisana w Warszawie dnia 3 marca 2010 r. (M.P. z dnia 14 lipca 2010 r.) UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji o wzajemnej reprezentacji wizowej Rząd Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rząd Królestwa Szwecji, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", mając na względzie, charakteryzującą się wzajemnym zaufaniem, współpracę między polskimi i szwedzkimi służbami konsularnymi, uznając, że uproszczenie procedur wydawania wiz leży we wspólnym interesie Rzeczypospolitej Polskiej i Królestwa Szwecji, biorąc pod uwagę dorobek prawny Unii Europejskiej w zakresie wspólnej polityki wizowej, oraz jej przyszłe działania podejmowane w tej dziedzinie, uzgodniły co następuje: Artykuł 1  1. Umawiające się Strony będą reprezentować się wzajemnie w procesie rozpatrywania wniosków i wydawaniu wiz, o których mowa w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 roku ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy), zwanym dalej "kodeksem wizowym", zgodnie z normami prawnymi Unii Europejskiej, postanowieniami niniejszej Umowy oraz porozumieniami wykonawczymi, zawieranymi na podstawie artykułu 5 niniejszej Umowy, zwanymi dalej "porozumieniami wykonawczymi". 2. Podejmując działania, określone w ustępie 1 niniejszego artykułu, przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne Umawiających się Stron udzielają sobie nawzajem pomocy. Artykuł 2  Działając na podstawie artykułu 1 niniejszej Umowy, Umawiające się Strony przestrzegać będą odpowiednich przepisów prawa wewnętrznego Umawiającej się Strony podejmującej czynności w ramach reprezentacji na rzecz Drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 3  Działając zgodnie z postanowieniami artykułu 1...